فال گاه گاه

به نام خداسلام ...فال حافظ ...دلم رمیده شد و غافلم من درویشکه آن شکاری سرگشته را چه آمد پیشچو بید بر سر ایمان خویش می‌لرزمکه دل به دست کمان ابروییست کافرکیشخیال حوصله بحر می‌پزد هیهاتچه‌هاست در سر این قطره محال اندیشبنازم آن مژه شوخ عافیت کش راکه موج می‌زندش آب نوش بر سر نیشز آستین طبیبان هزار خون بچکدگرم به تجربه دستی نهند بر دل ریشبه کوی میکده گریان و سرفکنده رومچرا که شرم همی‌آیدم ز حاصل خویشنه عمر خضر بماند نه ملک اسکندرنزاع بر سر دنیی دون مکن درویشبدان کمر نرسد دست هر گدا حافظخزانه‌ای به کف آور ز گنج قارون بیش فال گاه گاه...

خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودنتا ببینم که سرانجام چه خواهد بودنغم دل چند توان خورد که ایام نماندگو نه دل باش و نه ایام چه خواهد بودنمرغ کم حوصله را گو غم خود خور که بر اورحم آن کس که نهد دام چه خواهد بودنباده خور غم مخور و پند مقلد منیوشاعتبار سخن عام چه خواهد بودندست رنج تو همان به که شود صرف به کامدانی آخر که به ناکام چه خواهد بودنپیر میخانه همی‌خواند معمایی دوشاز خط جام که فرجام چه خواهد بودنبردم از ره دل حافظ به دف و چنگ و غزلتا جزای من بدنام چه خواهد بودن فال گاه گاه...